23 marca 2019 Novo Nordisk opublikowało wyniki badania PIONEER 3 porównujące skuteczność i długoterminowy profil bezpieczeństwa doustnego agonisty GLP-1, semaglutydu w porównaniu z inhibitorem DPP-4, sitagliptyną 100 mg, jako leczenie dodane do metforminy, z lub bez pochodnej sulfonylomocznika, u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Było to randomizowane, podwójnie zaślepione badanie kliniczne, z równoległymi ramionami, III fazy, prowadzone w 206 ośrodkach, w 14 krajach, ponad 78 tygodni (od lutego 2016 do marca 2018). Randomizowano 1864 pacjentów z cukrzycą typu 2, z niekontrolowaną glikemią, na metforminie, z lub bez pochodnej sulfonylomocznika. Leczenie semaglutydem rozpoczynało się od dawki 3mg/d i było zwiększane co 4 tygodnie do dawki 7mg/d, a następnie do 14mg/d, dopóki dawka randomizowana została osiągnięta.
Pierwszorzędowy punkt końcowy (HbA1c) oraz drugorzędowy punkt końcowy (masa ciała) uległy zmianie vs wartości wyjściowe po 26 tygodniach leczenia.
HbA1c i masa ciała były dodatkowo oceniane w tygodniu 52 i 78 jako drugorzędowe punkty końcowe.
Punkty końcowe były mierzone pod kątem non-inferiority dla HbA1c (margines 0.3%).
Spośród 1864 randomizowanych pacjentów (śr. wieku 58 [SD, 10] lat; śr. wyjściowe HbA1c, 8.3%[SD, 0.9%]; śr. BMI 32.5 [SD, 6.4]; n=879 [47.2%] kobiety), 1758 (94.3%) ukończyło badanie i 298 przedwcześnie ukończyło leczenie (16.7% pacjentów otrzymujących semaglutyd 3mg/d; 15.0% semaglutyd 7mg/d; 19.1% semaglutyd 14 mg/d; oraz 13.1% otrzymujących sitagliptynę). Semaglutyd, 7 i 14 mg/d, w porównaniu z sitagliptyną, znamiennie redukuje HbA1c (różnica –0.3% [95%CI, –0.4% do –0.1%] i –0.5% [95% CI, –0.6% do –0.4%], odpowiednio; P < .001 dla obu terapii) oraz masę ciała (różnica –1.6 kg [95%CI, –2.0 do –1.1 kg] i –2.5 kg [95%CI, –3.0 do –2.0 kg], odpowiednio; P < .001 dla obu terapii) w porównaniu z wartościami wyjściowymi po 26 tygodniach leczenia.
Non-inferiority dla HbA1c zostało wykazane dla semaglutydu 3 mg na dobę.
W 78 tygodniu leczenia redukcje dla obu punktów końcowych były znamiennie większe dla semaglutydu 14 mg/d, vs sitagliptyna.
Dla dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, z niekontrolowaną glikemią na metformine, z lub bez pochodnej sulfonylomocznika, doustny semaglutyd w dawce 7 mg/d i 14 mg/d, w porównaniu z sitagliptyną, wykazuje znamiennie większą redukcję HbA1c po 26 tygodniach leczenia, ale nie znamiennie w dawce 3 mg/d.
Reasumując: semaglutyd w dawce 3 mg nie wykazał znamienności statystycznej w redukcji HbA1c w porównaniu z sitagliptyną, a podczas eskalacji dawki do 7 mg i 14 mg dochodziło do wielu dyskontynuacji leczenia z różnych powodów.
